تقصیر کسی نیست

همچنان معتقدم که دیگران مقصر می کنم و مسئولیت خودم و احساساتم به عهده نمی گیرم. داشتم به س فکر می کردم و اینکه چرا دیگه مثل گذشته پیگیرم نیست. تا قبل این هر از چندگاهی زنگ میزد و حال و احوالم می پرسید اما حالا خیلی کمتر شده. به هر دلیلی نمی دونم. اینو میدونم که من هم رابطه ام باهاش کمرنگ کردم و هر رابطه ای یه جاده دو طرفه هستش. 

از اینا بگذریم. میگم چرا همیشه همه اتفاقها رو بندازم گردن بقیه بگم حالم خوب نیست چون س باهام اینکارارو کرد یا الف این کارارو کرد. هرچی هست خب من نهایتش ضرر می کنم یعنی هر تصمیمی و هر طرز فکری نهایت سود و ضررش با خودمه. پس چرا همش بگم سر کار این اینطوری کرد باهام اون اینطوری حرف زد باهام. مثلا همکارم اومد دید دارم با تلفن حرف میزنم یه حرفی زد منم به پشمم حواله دادمش و کار خودم انجام دادم. مسئولیت احساساتم و زندگیم با خودمه منطقی نیستش که توقع داشته باشم از این و اون که باهام درست رفتار کنید باهام اینطوری باشین تا من حالم خوب باشه و سر حال باشم. اگر فلان رفتار کردین باید حساب پس بذین.