طرحواره ایثار

امروز از صبح که اومدم سرکار، یک سری از کارهای کلاس زبانم مونده بود که باید انجام می دادم. اما ته ذهنم داشتم به بچه های کلاس و اون دختره فکر می کردم و کارهایی که کرده و اینکه من چه کاری باید در قبالش انجام بدم. خیلی برام جالبه که این طرحواره ایثار و اینکه دیگران همیشه نسبت به خوذم اولویت دارن باعث میشه که ساعت های طولانی از روز به اونها فکر کنم با اینکه در هفته فقط چندین ساعت باهاشون در ارتباط هستم. یعنی حتی به خودم اجازه نمی دم که به چیز متفاوتی فکر کنم چون اولویت اونها هستند و من و برنامه های شخصیم و چیزهایی که از زندگیم می خوام اهمیت بسیار پایین تری دارم. پس همیشه به اونایی که دور و برم هستن فکر می کنم تا خودم و برنامه هام.

هرچی از هرجا...