فرافکنی

فرافکنی عمده: شادی کردن و زندگی کردن به تعویق میندازم، دنبال ایرادهای خودم هستم و با تمرکز کردن روی اونها، احساس خوب و زندگی کردن به آینده ای که در اون هیچ مشکلی نداشته باشم حواله میدم. مثلا میگم شاد نبودن بخاطر برنامه خواب یا برنامه درسی و تلاش کم در زندگیم هست پس نباید شاد باشم تا موقعی که اون کارها انجام بدم. روانشناسم جلسه قبل در مورد پذیرفتن خودم بهم گفت که پذیرفته شدن برای من مشروط به یک سری ویژگی ها هست، این همون فرافکنی عمده هستش.

1. از افرادی که منو نادیده می گیرن یا توجه کافی بهم نمی کنن به شدت عصبانی میشم: خیلی وقت ها دوست دارم دیگران نادیده بگیرم و به حرف هاشون گوش ندم چون وقت کافی براشون ندارم اما جلو خودم می گیرم و خودم مجبور می کنم که به خواسته ها و نیازهاشون توجه کنم یا اگر اینکار نکنم از دست خودم ناراحت میشم و سرزنش می کنم. (وقتی مادر و پدرم چیزی می خوان ازم، وقتی دوستم یه کاری باهام داره، وقتی یه نفر باهام درد ودل می کنه و سفره دلش باز می کنه)

2. وقتی افرادی می خوان زرنگی بکنن و کار خودشون زودتر از بقیه انجام بدن: مثلا موقع رانندگی کردن یک سری افراد برای اینکه با سرعت بیشتری برن لاین عوض می کنن، میکشن جلوی بقیه که زودتر رد بشن و برن. من ته دلم دوست دارم جلو بیفتم از بقیه و دیگران کنار بزنم و زرنگی کنم که کارام زودتر جلو بندازن اما به خودم اجازه این کار نمیدم هیچوفت، اجازه فکر کردن به این مساله هم نمیدم به خودم، همیشه میگم حق نداری و کار زشتیه اما ته دلم بدم نمیاد به خاطر خودم زرنگ بازی در بیارم و حق بقیه ضایع کنم.

3. وقتی دیگران از خودشون تعریف می کنن احساس می کنم غلو می کنن و خالی می بندن: مثلا توی اینستاگرام پست های بقیه در مورد زندگی شخصیشون می بینم با خودم میگم ببین اینا چقدر عقده ای هستن میخوان یه خودی نشون بدن و پز بدن بگن ما کسی هستیم. ولی یکی از علائق خودم بروز دادن ویژگی هام هست، نشون بدم کی هستم و ابراز کنم تفکراتم و داشته هام، هرچیزی که احساس کنم نیاز دارم از خودم بگم. خیلی وقت ها دوست دارم به دروغ از خودم تعریف کنم و خودمو بیشتر از اونی که هستم نشون بدم. اینکار درون دیگران که میبینم حس بی ارزش بودن نسبت به اون افراد پیدا می کنم اما در وافع دوست دارم که خودم این کار بکنم. نکته مثبتش اینه که برای خودم ارزش قائلم و عظمت و احترام برای خودم می خوام.

4. فرافکنی به غیرانسان مثلا مشکلات به اینستاگرام یا میل جنسی نسبت میدم: مدن هاست که با شبکه های اجتماعی مشکل دارم، دائما در حال پاک کردن و ساختن دوباره هستم. احساس می کنم دنبال یه چیزی بیرون از خودم هستم که مشکلاتم بندازم گردنش. در مورد اینستاگرام، خب یه وقتایی دوست دارم یه گشت و گذاری بکنم توش و وقتم بگذرونم. اما سریع دچار سرزنش میشم، تنبلی درونم نپذیرفتم برای همین سریع عصبی میشم از اینستاگرام. نکته مثبتی تنبلی اینه که می تونی به خودت استراحت بدی و یه وقفه برای ریکاوری در نظر بگیری. در مورد مسائل جنسی، فرافکنی اینه که میل جنسی نپذیرفتم برای همین فکر می کنم مشکل از داشتن فعالیت های جنسی هست.