یه بار از اونور بوم بیفت، چی میشه!

داشتم با خودم فکر می کردم که امروز هم مثل همیشه با احساس نارضایتی از سر کار برگشتم، با این احساس که خیلی کارهای بیشتری می تونستم انجام بدم که انجام ندادم و کم کاری کردم. الان که بیشتر فکر می کنم با خودم این حس بهم دست میده که چرا همیشه به این شکل در مورد خودم فکر می کنم چرا یه مدل دیگه فکر نکنم. بگم چقدر امروز موفقت آمیز بود کارم و چقدر به شرکت سود رسوندم. کلی نقشه و مدارک آماده کردم که می تونه شرکت به هدفش نزدیک کنه و باعث بشه که تولید افزایش پیدا کنه. اینکه من تونستم نقطه ضعف های پروژه رو شناسایی کنم و روی اونا متمرکز بشم و کارهارو پیش ببرم آیا این اتفاق خوبی نیستش آیا این لذت بخش نیستش.

پس چرا با غرور و افتخار از شرکت نیام بیرون وقتی تونستم این کارهارو انجام بدم، پس کی می تونم احساس آرامش و لذت داشته باشم و به خودم آفرین بگم! حنما همون موقعی که میرفتم سر کار و حتی اجازه صبحانه خوردن به خودم نمی دادم.

سعید خیلی دوست دارم خیلی پسر خوب و روشن فکری هستش، مدتی که با هم فکر کار می کردیم خیلی برام جالب بود که بابت کارهایی که می کرد به خودش امتیاز می داد و تعریف می کرد هم برای خودش و هم برای دیگران که امروز چه همه کار کردم و تونستم مثلا این کارهارو تموم کنم. حالا چطوره که من هم بابت زحماتی که میکشم به خودم افتخار کنم و راضی باشم از خودم، قدردان زحمات خودم باشم. آدم همیشه یه بخشی از آسایشش در محیط کار مدیون تجربه هایی هتسش که توی این مدت کسب کرده و تونسته ازشون استفاده کنه، حالا به هر شکلی و در هر سطحی. من الان خیلی از کارها برام ساده شدن و خیلی سریع پیش میرن.

شاید اینجا همون کمال گرایی و انتظارات بالا هستش که میاد وسط و مانع رشد من میشه، من از بابت انجام یک سری کارها چندان از خودم راضی نیستم چون فکر می کنم کمه، حتی این اجازه و فرصت به دیگران می دم که ازم انتقاد کنم چون ذهنیت اینه که کم کاری کردم.

حالا می خوام از این به بعد بابت موفقیت هام به خودم امتیاز بدم و رضایت داشته باشم، کارهایی که می کنم برعکس کوچک جلوه دادن، اونارو بزرگ جلوه بدم و بابتش مفتخر باشم و قدردان خودم باشم، این طوری هستش که یه رابطه سالم می تونم با خودم داشته باشم.