گیر نده، زندگی کن

وقتی یه تصمیمی میگیری، اولین افکاری که میاد توی ذهنت نشون میده که چجوری فکر می کنی، مثبت نگری یا منفی نگر، جسور هستی یا ترسو، اما هر فکری که بیاد توی سرت لزوما حقیقت نداره. اگر فکر کردی که نه سخته نمی تونی، تو آدم این کار نیستی، شاید بخاطر اینه که مثل من در گذشته یه سری تجربه هایی داشتی که اذیتت کردن و باور ضعیف بودن توی ذهنت بوجود آوردن. یکم کارت سخت تر میشه اما شدنیه. سختیش اینجاس که اول باید یکن با ضرب و زور خودتو راه بندازی بعدش میفتی روی غلطک. همیشه هم سخت ترین کار همیشه شروع کردنه و بعدش سخت ترین کار حفظ ثباته.

الان به خودم بگم که حسین از فردا باید 8 ساعت کار کنی. خب این چی به ذهن آدم میاره! شما چی فکر می کنی! من اولین فکری که به ذهنم میاد اینه که ولش کن، معلومه که نمی تونی. حالا اینکه این فکر از کجا اومده رو نمی دونم.

حالا چزا از الان با خودم در بیفتم الان که فردا نرسیده، 8 ساعت هم قرار نیست که حمالی کنم قراره بشینم مطالعه کنم و یه چیزایی یاد بگیرم. هدف من هم تعداد ساعات نیستش، هدفم یادگیزیه و آمادگی برای امتحان.

پس بیا یه نگاه دیگه ای به مسائل داشته باشیم حالا که فکر کردن در مورد تعیین کردن ساعات مطالعه اذیتت می کنه، بیا به انجام وظایف فکر کنیم. اما سقف مطالعه من 8 ساعت بیشتر نمی خوام بشه چون می خوام به بقیه کارهام هم برسم. یه سری مهارت ها هستش که می خوام روشون کار کنم، برای خودم جالبه که بعد یک مدتی مطالعه کردن می تونم با سرعت و سادگی بیشتری متن ها رو بفهمم و یا نوشته ای به انگلیسی تهیه کنم. مثلا برای آماده کردن متن مقاله ام، شاید حتی رجوع هم به مقاله های دیگه نکردم، شروع کردم به نوشتن و تبدیل متن فارسی مقاله ام به انگلیسی. چون تا حدودی به متن های آکادمیک توی این مدت آشنا شدم و بهم خیلی کمک کردش. بعد از اون گوش کردن به تلویزیون بود که شبکه های انگلیسی یا فیلم ها رو نگاه می کنم میبینم که خیلی چیزها رو متوجه میشم و همون چیزهایی هست که توی مطالعاتم خوندم.

یواش یواش دوباره شروع می کنم هرچند که می دونم سابه کمال گرایی و خود سرزنش گری بر روی برنامه ریزی هام و در حین مطالعاتم خواهد بود و آزارم خواهد داد اما من حرکت می کنم به امید خدا و سعی می کنم که جلو ببرم کارارو. 

برای فردا 4 ساعت کفایت می کنه.