برنامه ریزی و تعهد

باید یکم بنویسم تا آروم بگیرم. امروز پدر و مادرم رفتن مسافرت و من تنها موندم توی خونه. یه مساله ای که در مورد خودم متوجه شدم اینه که زود تحت تاثیر محیط قرار می گیرم و احساساتم تحت تاثیر قرار میگیره. مثلا نبود پدر و مادرم توی خونه بهم این حس میداد که اوضاع یه شکل دیگه هستش و اکر مار نکردم هم زیاد مهم نیستش. همینطوری با گوشی و لپتاپ و تلویزیون وقتم گذروندم. واقعیتشم بگم غیر از این چند ساعتی که با محمد بودم بقیه اش هیچ حالی بهم نداد. من به قول مشاورم نیاز دارم که مفید واقع بشم یه کارایی انجام بدم تا احساس بهتری داشته باشم.

حالا این مسائل به چیزی بهم ثابت می کنه اینکه اگر با احساسات و حس و حالم بخوام جلو برم هیچ موقع کاری انجام نمیدم و همش منتظر میمونم تا ببینم کی حالم خوب میشه کی همه چی عالی و پرفکت هست تا همون موقع مشغول کار کردن بشم. اما این احساسات معتبر نیستن میان و میرن خیلی هاش و دلیل خاصی هم برای بودنشون نیست. پس بهتره که یه کاری انجام بدم علی رغم اون حس و حالی که دارم.

کاری که می خوام بکنم اینه که اول از همه یکمی کمتر سراع فضای مجازی برم آخه خبرایی که من می خونم سودی نداره واسه من. من که نه سیاستمدار هستم و نه اقتصاد دان و نه خبرنگار. چه فایده ای داره که دائم دنبال این باشم که ببینم چه اتفاقی افتاده و کی چیکار کرده. خب از فردا روزی 4 ساعت مطالعه می کنم و کارهای متفرقه دیگه هم می کنم، با دوستام تماس میگیرم و باهاشون صحبت می کنم نظراتشون میپرسم. بعدش روزی 4 ساعت هم کار می کنم. برنامه ام اینه که 2 ساعت یه چپتر بخونم و کلمه هاش چک کنم و نکته های رایتینگ بخونم. 2 ساعت هم یک راتینگ بنویسم. اگر خوب جلو رفت کارها و وقت اضافی اومد یکم اسپیکینگ هم کار کنم.

راستش یکم نگرانم چون کم کار می کنم چیزایی که می خونم زود از ذهنم خارج میشه شایدم تلقین می کنم اما اگر پیوسته کار کنم قطعا بهتر جواب میده و بیشتر رشد می کنم.