هدف از زندگی چیه؟

امروز دارم با خودم فکر می کنم که چقدر پوچ زندگی می کنم، به قول دوستم ماها چقدر کم انگیزه هستیم توی زندگیمون و کم انرژی و بی حال، زود تسلیم میشیم و دست می کشیم از خواسته هامون و به هرچیزی هم که برسیم می گیم که ای بابا این که چیزی نیست ما لیاقتمون خیلی بیشتر از این حرفاس. به قول این دکتر بهزاد که میگه زندگی همین هدف گذاری ها و تلاش کردن هاست، یه هدف میذاری و براش تلاش می کنی و تموم میشه و میری دنبال هدف بعدی. این چرخه همینطوری ادامه داری، در صورتی شاد خواهی بود که به خاطر تلاش هات به خودت نمره بدی و نه بخاطر دستاوردهات.

خب یه بعد دیگه ماجرا بار روانی و احساسی هستش که توی ذهن من شکل گرفته. اینکه الان بعد از این همه سال و تلاش هایی که کردم هنور حس مثبتی به خودم ندارم، چرا؟ چون چیزهایی که بهشون رسیدم و کارهایی که توی زندگیم کردم هیچکدوم به عنوان دستاورد و پیشرفت در نظر نگرفتم فقط گفتم که خب، ببین مثلا لیسانست گرفتی خب که چی! این که چیزی نیستش همه لیسانس دارن. فوق لیسانست گرفتی خب که چی! همه فوق لیساتس دارن. خدمت رفتی خب که چی همه خدمت رفتن و... این لیست بلند بالا همینطوری ادامه داره و پایانی نداره.

اگر بخوام به گذشته نگاه کنم و دستاوردهایی که داشتم تا الان یه مروری بکنم، می تونم به دوره کارشناسی نگاه کنم که علی رقم مشکلات روحی که داشتم تونستم به پایان برسونمش، یه رابطه عاطفی خیلی تاثیرگذار داشتم که هنوزم توی خاطرم هستش، اینکه یجورایی با یه نفر زندگی کردم و همه چیز با همدیگه به اشتراک گذاشتیم خب این خیلی اتفاق مهمی توی زندگی من بود و تجربه قشنگی هم بود. بعدش فوق لیسانسم که رفتم و با نمره بالا قبول شدم، پایان نامه ام که هنوزم که هنوزه استادم دنبال هست و میخواهد ازم که با هم روش کار کنیم و یه مقاله بدیم در موردش. بعدش خدمت رفتنم بود خب توی خدمت چون پولی نمیگرفتم سعی می کردم زیاد کار نکنم اما با همین اوصاف همکارام خیلی دنبالم بودن که من اونجا بمونم و بهشون کمک کنم چون به توانایی های من باور داشتن، اگه مشکل کامپیوتری داشتن یا می خواستن تحقیقی بکنن چون من زبانم خوب بود به من اتکا می کردن. 

در مجموع می تونم بگم احساس شکست و ناتوانی و سرخوردگی باعث شده که من توی زندگیم دنبال هدف هام نرم و تلاش نکنم چون این پیشفرض توی ذهن من هست که اگر هر کاری بکنی بازم چیزی نیستش من خیلی کمال گرا هستم اینکه مثلا یه بار توی کلاس زبان نمره کامل نگیزم و یه نفر از من بهتر بشه باعث میشه احساس کنم که شکست خوردم چون چیزی که از همه برای من همه اول شدن هستش و نه تلاش کردن و پیشرفت کردن. من به این که چی می خوام و چیکار می کنم خیلی بها نمیدم بیشتر به فکر بقیه و اینکه مثلا اول میشم و از همه بهتر بن و تحسینم کنن اهمینت میدم.